ဒီေန႔ ဇူလိုင္လ တစ္ရက္ေန႔မွာ သူသာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ အသက္ ငါးဆယ္ျပည့္… ေရႊရတု ေမြးေန႔ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထူးထူးျခားျခား ေမြးေန႔ပြဲမ်ားကို သူ က်င္းပေနလိမ့္မည္ မထင္၊ ဖေယာင္းတိုင္ႏွင့္ ကိတ္မုန္႔ေတြလည္း ပါမည္ မထင္…။ ဂစ္တာေလး တလက္ျဖင့္ သီခ်င္းမ်ားကို သံစဥ္ရွာ ေရးစပ္သီကံုးေနမည္လား… သို႔မဟုတ္ ဂစ္တာကို တိုးတိုးညင္သာ တီးခတ္ရင္း အေမ့ရဲ႕ဒုကၡအိုးေလး… သီခ်င္းကို ဆိုညည္းေနမည္လား… သို႔တည္းမဟုတ္ မိသားစုႏွင့္ အတူတူ ရိုးရွင္းေသာ ညစာစားရင္း ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမည္လား…
ထိုအေတြးစတခ်ိဳ႔ႏွင့္အတူ… ေဝးသြားတဲ့ အခါ သီခ်င္းကို ခပ္တိုးတိုး ဖြင့္ရင္း ဆရာ ႏိုင္ေဇာ္ ေရးသားခဲ့ေသာ အဆံုးအစမဲ့ မိုးသားထဲ သြားရအံုးမယ္ (ထူးအိမ္သင္ ပံုတူ ေကာက္ေၾကာင္း) စာအုပ္ကို ျပန္ဖတ္ျဖစ္ပါသည္…။ သူ၏ ေကာက္ေၾကာင္းဆိုသည့္ အတိုင္း… သည္စာအုပ္ထဲတြင္ ထူးအိမ္သင္ - ငယ္နာမည္ ဘဲဥ မွ အစခ်ီကာ ေက်ာ္ျမင့္လြင္ ၊ သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္၊ ကဗ်ာဆရာ စာေရးဆရာ လင္းထင္ အလယ္… ကိုငွက္ ဟု ခ်စ္စႏိုး ေခၚၾကေသာ ထူးအိမ္သင္ ရယ္လို႔ ျဖစ္လာခ်ိန္အထိ… အားလံုးကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ခဲ့သည္။
![]()
*****
ဒုတိယတန္း ေက်ာင္းသားေလး ေက်ာ္ျမင့္လြင္…
စာေမးပြဲမွာ အမွတ္ေတြ မနည္းစဖူး နည္းသြားခဲ့သည္။ ရီပို႔ကဒ္ကို စစ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ လစဥ္စာေမးပြဲေတြမွာ အမွတ္ေတြ ထိုးက်ေနခဲ့ေသာ္လည္း ပထမအစမ္း၊ ဒုတိယ အစမ္းေတြမွာ အမွတ္ေတြက ေကာင္းေနျပန္သည္…။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ… ဘာေၾကာင့္လဲ ဟု အေၾကာင္းရင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးျမန္းၾကည့္ေသာ အခါ မ်က္စိ အေဝးမွဳန္ေနသည့္ အေၾကာင္း မိဘေတြ သိလာခဲ့ရသည္…။
လစဥ္စာေမးပြဲမ်ားမွာ စာေမးပြဲေမးခြန္းကို အတန္းထဲက ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ေရးေပးထားေသာေၾကာင့္ သူ႔ေနရာကေန မျမင္ရ… အေရွ႕ကို ထ ထ ျပီး သြားၾကည့္၊ ျပီးမွ ေနရာကို ျပန္လာျပီး ေျဖရသည္။ ထိုအခါ အခ်ိန္မမွီ…။ သခ်ၤာဆိုလွ်င္ က်ေတာင္ က်ေနခဲ့သည္။ ပထမအစမ္း၊ ဒုတိယ အစမ္း စာေမးပြဲမ်ားမွာေတာ့ ေမးခြန္းကို စာရြက္ျဖင့္ တေယာက္ တရြက္စီ ေဝငွေပးေသာေၾကာင့္ သူ႔ အတြက္ အဆင္ေျပခဲ့သည္။ ထိုအခါ အမွတ္ေတြက ထိပ္ဆံုးမွာ… သည္လိုႏွင့္ သူသည္ အသက္ ငယ္ငယ္ေလးထဲက မ်က္မွန္ ထူထူနဲ႔ ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့သည္။
*****
သူ႔အသက္ ၁၉ ႏွစ္တြင္ သူ ပထမဆံုး ေရးဖြဲ႔ခဲ့ေသာ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ သီခ်င္းက ေဝးသြားတဲ့ အခါ….
"ေဝးသြားတဲ့အခါ မင္းအနားမွာ ေမာင့္ရဲ႕ ခ်စ္လိပ္ျပာ ဟိုသည္ ပ်ံဝဲလို႔ ေနခ်င္တာ…
ၾကင္နာသူ ေမ့ရင္ထဲမွာ နားခိုခြင့္ျပဳပါ… ဟိုတုန္းက တို႔မ်ားရဲ႕ ခ်ိဳမ်က္ဝန္းလႊာ…
ေႏြအိပ္မက္မ်ားထဲမွာ… ေတြ႔ၾကမယ္ေနာ္ သီးျခားကမာၻတခုမွာ…"
*****
ရွဳမဝ မဂၢဇင္းကို ကဗ်ာမ်ား ဝတၳဳတိုမ်ား ေရးပို႔ေသာအခါ သူ႔ ကေလာင္နာမည္က လင္းထက္… သူ႔ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ကို အေမ့ထံ တိုင္တည္ဟန္ျဖင့္ တစြန္းတစ ေရးသားခဲ့ေသာ ကဗ်ာေလးက…
အေမ… သားေတာ့ မီးေလာင္ေနျပီ…
လူေတြကေတာ့ ရယ္မွာပဲ…
သားရင္ထဲမွာ ကဗ်ာ… ကဗ်ာ… ကဗ်ာ…
သက္သာရာ ရမလားလို႔ပါ…
(ဒီတခါေတာ့ျဖင့္) ဝမ္းရည္စပ္ရင္လည္း
နည္းနည္း ခြင့္လႊတ္ပါ အေမ…
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနျပီ…
ပထမဆံုး ဝတၳဳတိုျဖစ္ေသာ "ျမတ္ႏိုးျခင္းအားျဖင့္ ၾကင္နာသည္ ျဖစ္၍..." ရွဳမဝ မဂၢဇင္းမွာ ေဖၚျပျခင္းခံရခ်ိန္မွာ သူ႔အသက္က ၁၉ ႏွစ္…
*****
တကယ္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ဆႏၵက အဆိုေတာ္ျဖစ္ဖို႔ မဟုတ္ခဲ့… သူေရးထားတဲ့ သီခ်င္းေတြကို သီဆိုမဲ့သူ ရွာေတြ႔ဖို႔သာ…။ ဆိုတဲ့သူ ရွိလွ်င္ ေရာင္းမည္… လူေတြ ၾကားထဲ သူ႔သီခ်င္းေလးေတြ ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားရင္ ေက်နပ္ျပီ ဆိုတာမ်ိဳးသာ…။ သို႔ေသာ္လည္း ကံၾကမၼာက သူ႔ကို သီခ်င္းေတြ ဆိုျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔ ခဲ့သည္..။ နာရီေပၚမွ မ်က္ရည္စက္မ်ား ၏ အစ… အိုေအစစ္ စတူဒီယိုတြင္ သူ အရင္ဆံုး စသြင္းခဲ့ေသာ သီခ်င္းက သီခ်င္းေလး သက္ေသ…
"သာယာခ်ိဳျမန္ပါေစ သူ႔စိတ္မွာ…
ကိုယ္ေလ ရည္ရြယ္ပါတယ္ သူတေယာက္သာ….
ရင္မွာ ဆိုေနမယ္ သီခ်င္းေလးမ်ား နားဆင္ပါ…"
ထူးအိမ္သင္၏ နာမည္အေက်ာ္ၾကားဆံုး သီခ်င္းမ်ားထဲမွ တပုဒ္က အေမ့အိမ္…
အဲဒီသီခ်င္းကို သူ သုဝဏၰအိမ္မွာ ေနထိုင္စဥ္ အခ်ိန္… မီးရထားလမ္းႏွင့္ နီးေနေသာေၾကာင့္ မီးရထား အဝင္အထြက္ ဥၾသသံကို ေန႔စဥ္ နားေထာင္ရင္း ေရးျဖစ္ခဲ့…။
"မြန္းၾကပ္တဲ့ ျမိဳ႕ျပ လူေနမွဳစနစ္မွာ စီးေမ်ာရင္းေလ…
မျပီးေသးတဲ့ ခရီးတခု အဆံုးအထိေရာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနသူမွာ...
ရိုးသားတဲ့ ေက်းလက္က အေမ့အိမ္ေလးအေၾကာင္း ေတြးမိေနလို႔….
ျမင္ေယာင္ကာ အိပ္မက္ရင္… အလိုလို ငိုခ်င္တယ္…
အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္… ဟူး… အျငိမ္းခ်မ္းဆံုး အေမ့အိမ္…
အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္… ဟူး… အေႏြးေထြးဆံုး အေမ့အိမ္…
အိပ္မရတဲ့ ညမ်ားစြာထဲ…. အိုး… ရထားဥၾသသံေလးမ်ားၾကားရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလး တားမရဘူး…."
နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ား၊ ေမွာ္ဆရာ အိပ္မက္ ႏွင့္ သက္ျငိမ္ ေတးစီးရီးစ္ သံုးေခြ ထြက္ျပီးခိ်န္… ျမန္မာႏိုင္ငံ ေနရာ အႏွံ႔အျပားမွာ သူ႔ သီခ်င္းသံေတြ ေနရာယူ လႊမ္းမိုးေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ထို သီခ်င္းေခြမ်ားအတြက္ သူရခဲ့သည္ကေတာ့ ေငြ ငါးေထာင္က်ပ္ရယ္… ဆယ့္ေလးလက္မ တီဗြီ တလံုး ရယ္… ဟု ရယ္စရာ ေျပာခဲ့သည္…။
*****
တေန႔တြင္ ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္က သူ႔ကို ေအာ္တိုေရးခိုင္းဖူးသည္…။ သူက ဆရာ ကြ်န္ေတာ့ကို မေနာက္ပါနဲ႔.. ဟု ေျပာေတာ့ ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္က ျပံဳးစိစိျဖင့္ သူ႔ ေအာ္တို မဟုတ္… သူ႔ သမီး ေအာ္တိုစာအုပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပ… အမွတ္တရအျဖစ္ တခုခု ေရးေပးေစလိုေၾကာင္းေျပာေလသည္…။
ထိုအခါ ထူးအိမ္သင္က
"ေၾကြေနတဲ့ ပန္းေလးမ်ား လိုက္ေကာက္ျခင္းမွာ ေက်နပ္မွဳ အျပည့္အဝရတဲ့ ခ်စ္သမီးေလးရယ္…
ဒီလိုသာ အျမဲ ေရာင့္ရဲ ေနတတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ…"အစခ်ီေသာ နန္းခမ္းႏြဲ႕အတြက္ သီခ်င္းတပုဒ္ ကို အစအဆံုး တလံုးမက်န္ ေရးေပးကာ သူ႔ လက္မွတ္ ထိုးေပးလိုက္သည္။
ထိုသီခ်င္းကို အစအဆံုး တလံုးမက်န္ အလြတ္ရေနျခင္းသည္ ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ႏွင့္ ဆရာ့ အႏုပညာကို သူ မည္မွ် ေလးစား တန္ဖိုးထားေၾကာင္း ေဖၚျပျပီးသား ျဖစ္သြားခဲ့သည္သာမက ဖခင္တေယာက္ သမီးအေပၚ ထားရွိေသာ ေမတၱာကိုလည္း ပိုမို ထင္ရွား သြားေစခဲ့သည္…။
*****
အဲဒီေနာက္တြင္…………….. ဂီတငွက္ အျမင့္ပ်ံ ခရီးကို ပ်ံသန္း ခရီးႏွင္သြားခဲ့သည္…။
အိပ္မက္ထဲက ရထားၾကီး ခုတ္ေမာင္း သြားခဲ့…. ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာမည္ မဟုတ္ေတာ့…
"အိပ္မက္ဆန္းတခု ညစဥ္ေတြ႔ျမင္… ကိုယ္ေလ ရထားၾကီး တစင္းနဲ႔ေပါ့…
ဘယ္ဆီမွန္းလည္း မသိတဲ့ ခရီးစဥ္… အေမွာင္မွာ ခုတ္ေမာင္းရင္း…
ကိုယ္ဟာ တဦးတည္းေသာ အျမဲတမ္း ခရီးသည္…
ေနရာ အခ်ိန္ ပညတ္ခ်က္မဲ့… ဆူညံ ကြဲအက္တဲ့ ႏွလံုးသား ေခါင္းေလာင္း ျမည္သံေတြ…
အေမွာင္နဲ႔ အလင္း မကြဲျပားတဲ့ ေကာင္းကင္… ညလြင္ျပင္ကို ျဖတ္သန္းတိုးဝင္…
မီးရထားၾကီးတစင္း ကိုယ့္ဝိညာဥ္ကို သယ္ေဆာင္ ခုတ္ေမာင္းရင္း…
သံသရာ ရွည္မယ့္ ခရီး… ဘယ္မွာ ဆံုးမယ္ ကိုယ္လည္း မသိ….
ဒီအိပ္မက္က ႏိုးတိုင္း ရင္မွာ ေၾကကြဲမိ…
အိပ္မက္ထဲက ရထားၾကီး ေခၚသံ ကိုယ္ ၾကားမိ…"
*****
ေဝးသြားေသာ္လည္း ယေန႔ထက္တိုင္ သူ႔သီခ်င္းေတြကို ႏွစ္ျခိဳက္မက္ေမာစြာ နားေထာင္ေနဆဲ… တီးတိုး ေရရြတ္ သီဆိုေနဆဲ…
အဆံုးသတ္တြင္ ဆရာႏိုင္ေဇာ္က ထူးအိမ္သင္ ကိုယ္တိုင္ေရးသားခဲ့ေသာ ကဗ်ာတိုေလး တပုဒ္ျဖင့္ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့သည္…။
သက္တံ့ျမစ္
ညေနခင္း တစ္ခု
မိုးစဲလင္းပြင့္ ေကာင္းကင္မွာ
ဟာ…
လွလိုက္တဲ့
သက္တံ့ၾကီး တစ္စင္း
စီးဆင္းေနတာ ေတြ႔တယ္…
ရုတ္တရက္ပဲ
ငါ ေၾကကြဲခဲ့ရေပါ့
ဘဝဆိုတာ
သက္တံ့လိုပါလား….
ရွိေတာ့ ရွိရဲ႕
ဒါေပမယ့္
အရွိမဲ့…..
*****
ထူးအိမ္သင္ ဟူေသာ အမည္နာမ တခုအတြက္ သူ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ေန႔စြဲမ်ားအေၾကာင္းကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ဖတ္ခြင့္ရသည့္အတြက္ ပံုတူ ေကာက္ေၾကာင္း ဖန္တီးရွင္ ဆရာႏိုင္ေဇာ္ကို အထူး ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ထို ပုံတူ ေကာက္ေၾကာင္းကေလးကို ဖတ္ရႈရင္း... စိတ္ကူးထဲတြင္ ျပန္လည္ ေခၚယူ ေတြးေတာ ပံုေဖၚရင္း... သူ သီဆိုခဲ့ေသာ သီခ်င္းမ်ားထဲတြင္ တီးတိုးညင္သာ စီးေမ်ာလိုက္ပါရင္း… သူ႔ေမြးေန႔ အမွတ္တရ အျဖစ္ သည္ပိုစ့္ကို ေရးပါသည္။
Happy Birthday to You…!!
![]()
ထိုအေတြးစတခ်ိဳ႔ႏွင့္အတူ… ေဝးသြားတဲ့ အခါ သီခ်င္းကို ခပ္တိုးတိုး ဖြင့္ရင္း ဆရာ ႏိုင္ေဇာ္ ေရးသားခဲ့ေသာ အဆံုးအစမဲ့ မိုးသားထဲ သြားရအံုးမယ္ (ထူးအိမ္သင္ ပံုတူ ေကာက္ေၾကာင္း) စာအုပ္ကို ျပန္ဖတ္ျဖစ္ပါသည္…။ သူ၏ ေကာက္ေၾကာင္းဆိုသည့္ အတိုင္း… သည္စာအုပ္ထဲတြင္ ထူးအိမ္သင္ - ငယ္နာမည္ ဘဲဥ မွ အစခ်ီကာ ေက်ာ္ျမင့္လြင္ ၊ သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္၊ ကဗ်ာဆရာ စာေရးဆရာ လင္းထင္ အလယ္… ကိုငွက္ ဟု ခ်စ္စႏိုး ေခၚၾကေသာ ထူးအိမ္သင္ ရယ္လို႔ ျဖစ္လာခ်ိန္အထိ… အားလံုးကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ခဲ့သည္။
.JPG)
*****
ဒုတိယတန္း ေက်ာင္းသားေလး ေက်ာ္ျမင့္လြင္…
စာေမးပြဲမွာ အမွတ္ေတြ မနည္းစဖူး နည္းသြားခဲ့သည္။ ရီပို႔ကဒ္ကို စစ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ လစဥ္စာေမးပြဲေတြမွာ အမွတ္ေတြ ထိုးက်ေနခဲ့ေသာ္လည္း ပထမအစမ္း၊ ဒုတိယ အစမ္းေတြမွာ အမွတ္ေတြက ေကာင္းေနျပန္သည္…။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ… ဘာေၾကာင့္လဲ ဟု အေၾကာင္းရင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးျမန္းၾကည့္ေသာ အခါ မ်က္စိ အေဝးမွဳန္ေနသည့္ အေၾကာင္း မိဘေတြ သိလာခဲ့ရသည္…။
လစဥ္စာေမးပြဲမ်ားမွာ စာေမးပြဲေမးခြန္းကို အတန္းထဲက ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ေရးေပးထားေသာေၾကာင့္ သူ႔ေနရာကေန မျမင္ရ… အေရွ႕ကို ထ ထ ျပီး သြားၾကည့္၊ ျပီးမွ ေနရာကို ျပန္လာျပီး ေျဖရသည္။ ထိုအခါ အခ်ိန္မမွီ…။ သခ်ၤာဆိုလွ်င္ က်ေတာင္ က်ေနခဲ့သည္။ ပထမအစမ္း၊ ဒုတိယ အစမ္း စာေမးပြဲမ်ားမွာေတာ့ ေမးခြန္းကို စာရြက္ျဖင့္ တေယာက္ တရြက္စီ ေဝငွေပးေသာေၾကာင့္ သူ႔ အတြက္ အဆင္ေျပခဲ့သည္။ ထိုအခါ အမွတ္ေတြက ထိပ္ဆံုးမွာ… သည္လိုႏွင့္ သူသည္ အသက္ ငယ္ငယ္ေလးထဲက မ်က္မွန္ ထူထူနဲ႔ ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့သည္။
*****
သူ႔အသက္ ၁၉ ႏွစ္တြင္ သူ ပထမဆံုး ေရးဖြဲ႔ခဲ့ေသာ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ သီခ်င္းက ေဝးသြားတဲ့ အခါ….
"ေဝးသြားတဲ့အခါ မင္းအနားမွာ ေမာင့္ရဲ႕ ခ်စ္လိပ္ျပာ ဟိုသည္ ပ်ံဝဲလို႔ ေနခ်င္တာ…
ၾကင္နာသူ ေမ့ရင္ထဲမွာ နားခိုခြင့္ျပဳပါ… ဟိုတုန္းက တို႔မ်ားရဲ႕ ခ်ိဳမ်က္ဝန္းလႊာ…
ေႏြအိပ္မက္မ်ားထဲမွာ… ေတြ႔ၾကမယ္ေနာ္ သီးျခားကမာၻတခုမွာ…"
*****
ရွဳမဝ မဂၢဇင္းကို ကဗ်ာမ်ား ဝတၳဳတိုမ်ား ေရးပို႔ေသာအခါ သူ႔ ကေလာင္နာမည္က လင္းထက္… သူ႔ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ကို အေမ့ထံ တိုင္တည္ဟန္ျဖင့္ တစြန္းတစ ေရးသားခဲ့ေသာ ကဗ်ာေလးက…
အေမ… သားေတာ့ မီးေလာင္ေနျပီ…
လူေတြကေတာ့ ရယ္မွာပဲ…
သားရင္ထဲမွာ ကဗ်ာ… ကဗ်ာ… ကဗ်ာ…
သက္သာရာ ရမလားလို႔ပါ…
(ဒီတခါေတာ့ျဖင့္) ဝမ္းရည္စပ္ရင္လည္း
နည္းနည္း ခြင့္လႊတ္ပါ အေမ…
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနျပီ…
ပထမဆံုး ဝတၳဳတိုျဖစ္ေသာ "ျမတ္ႏိုးျခင္းအားျဖင့္ ၾကင္နာသည္ ျဖစ္၍..." ရွဳမဝ မဂၢဇင္းမွာ ေဖၚျပျခင္းခံရခ်ိန္မွာ သူ႔အသက္က ၁၉ ႏွစ္…
*****
တကယ္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ဆႏၵက အဆိုေတာ္ျဖစ္ဖို႔ မဟုတ္ခဲ့… သူေရးထားတဲ့ သီခ်င္းေတြကို သီဆိုမဲ့သူ ရွာေတြ႔ဖို႔သာ…။ ဆိုတဲ့သူ ရွိလွ်င္ ေရာင္းမည္… လူေတြ ၾကားထဲ သူ႔သီခ်င္းေလးေတြ ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားရင္ ေက်နပ္ျပီ ဆိုတာမ်ိဳးသာ…။ သို႔ေသာ္လည္း ကံၾကမၼာက သူ႔ကို သီခ်င္းေတြ ဆိုျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔ ခဲ့သည္..။ နာရီေပၚမွ မ်က္ရည္စက္မ်ား ၏ အစ… အိုေအစစ္ စတူဒီယိုတြင္ သူ အရင္ဆံုး စသြင္းခဲ့ေသာ သီခ်င္းက သီခ်င္းေလး သက္ေသ…
"သာယာခ်ိဳျမန္ပါေစ သူ႔စိတ္မွာ…
ကိုယ္ေလ ရည္ရြယ္ပါတယ္ သူတေယာက္သာ….
ရင္မွာ ဆိုေနမယ္ သီခ်င္းေလးမ်ား နားဆင္ပါ…"
ထူးအိမ္သင္၏ နာမည္အေက်ာ္ၾကားဆံုး သီခ်င္းမ်ားထဲမွ တပုဒ္က အေမ့အိမ္…
အဲဒီသီခ်င္းကို သူ သုဝဏၰအိမ္မွာ ေနထိုင္စဥ္ အခ်ိန္… မီးရထားလမ္းႏွင့္ နီးေနေသာေၾကာင့္ မီးရထား အဝင္အထြက္ ဥၾသသံကို ေန႔စဥ္ နားေထာင္ရင္း ေရးျဖစ္ခဲ့…။
"မြန္းၾကပ္တဲ့ ျမိဳ႕ျပ လူေနမွဳစနစ္မွာ စီးေမ်ာရင္းေလ…
မျပီးေသးတဲ့ ခရီးတခု အဆံုးအထိေရာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနသူမွာ...
ရိုးသားတဲ့ ေက်းလက္က အေမ့အိမ္ေလးအေၾကာင္း ေတြးမိေနလို႔….
ျမင္ေယာင္ကာ အိပ္မက္ရင္… အလိုလို ငိုခ်င္တယ္…
အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္… ဟူး… အျငိမ္းခ်မ္းဆံုး အေမ့အိမ္…
အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္… ဟူး… အေႏြးေထြးဆံုး အေမ့အိမ္…
အိပ္မရတဲ့ ညမ်ားစြာထဲ…. အိုး… ရထားဥၾသသံေလးမ်ားၾကားရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလး တားမရဘူး…."
နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ား၊ ေမွာ္ဆရာ အိပ္မက္ ႏွင့္ သက္ျငိမ္ ေတးစီးရီးစ္ သံုးေခြ ထြက္ျပီးခိ်န္… ျမန္မာႏိုင္ငံ ေနရာ အႏွံ႔အျပားမွာ သူ႔ သီခ်င္းသံေတြ ေနရာယူ လႊမ္းမိုးေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ထို သီခ်င္းေခြမ်ားအတြက္ သူရခဲ့သည္ကေတာ့ ေငြ ငါးေထာင္က်ပ္ရယ္… ဆယ့္ေလးလက္မ တီဗြီ တလံုး ရယ္… ဟု ရယ္စရာ ေျပာခဲ့သည္…။
*****
တေန႔တြင္ ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္က သူ႔ကို ေအာ္တိုေရးခိုင္းဖူးသည္…။ သူက ဆရာ ကြ်န္ေတာ့ကို မေနာက္ပါနဲ႔.. ဟု ေျပာေတာ့ ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္က ျပံဳးစိစိျဖင့္ သူ႔ ေအာ္တို မဟုတ္… သူ႔ သမီး ေအာ္တိုစာအုပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပ… အမွတ္တရအျဖစ္ တခုခု ေရးေပးေစလိုေၾကာင္းေျပာေလသည္…။
ထိုအခါ ထူးအိမ္သင္က
"ေၾကြေနတဲ့ ပန္းေလးမ်ား လိုက္ေကာက္ျခင္းမွာ ေက်နပ္မွဳ အျပည့္အဝရတဲ့ ခ်စ္သမီးေလးရယ္…
ဒီလိုသာ အျမဲ ေရာင့္ရဲ ေနတတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ…"အစခ်ီေသာ နန္းခမ္းႏြဲ႕အတြက္ သီခ်င္းတပုဒ္ ကို အစအဆံုး တလံုးမက်န္ ေရးေပးကာ သူ႔ လက္မွတ္ ထိုးေပးလိုက္သည္။
ထိုသီခ်င္းကို အစအဆံုး တလံုးမက်န္ အလြတ္ရေနျခင္းသည္ ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ႏွင့္ ဆရာ့ အႏုပညာကို သူ မည္မွ် ေလးစား တန္ဖိုးထားေၾကာင္း ေဖၚျပျပီးသား ျဖစ္သြားခဲ့သည္သာမက ဖခင္တေယာက္ သမီးအေပၚ ထားရွိေသာ ေမတၱာကိုလည္း ပိုမို ထင္ရွား သြားေစခဲ့သည္…။
*****
အဲဒီေနာက္တြင္…………….. ဂီတငွက္ အျမင့္ပ်ံ ခရီးကို ပ်ံသန္း ခရီးႏွင္သြားခဲ့သည္…။
အိပ္မက္ထဲက ရထားၾကီး ခုတ္ေမာင္း သြားခဲ့…. ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာမည္ မဟုတ္ေတာ့…
"အိပ္မက္ဆန္းတခု ညစဥ္ေတြ႔ျမင္… ကိုယ္ေလ ရထားၾကီး တစင္းနဲ႔ေပါ့…
ဘယ္ဆီမွန္းလည္း မသိတဲ့ ခရီးစဥ္… အေမွာင္မွာ ခုတ္ေမာင္းရင္း…
ကိုယ္ဟာ တဦးတည္းေသာ အျမဲတမ္း ခရီးသည္…
ေနရာ အခ်ိန္ ပညတ္ခ်က္မဲ့… ဆူညံ ကြဲအက္တဲ့ ႏွလံုးသား ေခါင္းေလာင္း ျမည္သံေတြ…
အေမွာင္နဲ႔ အလင္း မကြဲျပားတဲ့ ေကာင္းကင္… ညလြင္ျပင္ကို ျဖတ္သန္းတိုးဝင္…
မီးရထားၾကီးတစင္း ကိုယ့္ဝိညာဥ္ကို သယ္ေဆာင္ ခုတ္ေမာင္းရင္း…
သံသရာ ရွည္မယ့္ ခရီး… ဘယ္မွာ ဆံုးမယ္ ကိုယ္လည္း မသိ….
ဒီအိပ္မက္က ႏိုးတိုင္း ရင္မွာ ေၾကကြဲမိ…
အိပ္မက္ထဲက ရထားၾကီး ေခၚသံ ကိုယ္ ၾကားမိ…"
*****
ေဝးသြားေသာ္လည္း ယေန႔ထက္တိုင္ သူ႔သီခ်င္းေတြကို ႏွစ္ျခိဳက္မက္ေမာစြာ နားေထာင္ေနဆဲ… တီးတိုး ေရရြတ္ သီဆိုေနဆဲ…
အဆံုးသတ္တြင္ ဆရာႏိုင္ေဇာ္က ထူးအိမ္သင္ ကိုယ္တိုင္ေရးသားခဲ့ေသာ ကဗ်ာတိုေလး တပုဒ္ျဖင့္ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့သည္…။
သက္တံ့ျမစ္
ညေနခင္း တစ္ခု
မိုးစဲလင္းပြင့္ ေကာင္းကင္မွာ
ဟာ…
လွလိုက္တဲ့
သက္တံ့ၾကီး တစ္စင္း
စီးဆင္းေနတာ ေတြ႔တယ္…
ရုတ္တရက္ပဲ
ငါ ေၾကကြဲခဲ့ရေပါ့
ဘဝဆိုတာ
သက္တံ့လိုပါလား….
ရွိေတာ့ ရွိရဲ႕
ဒါေပမယ့္
အရွိမဲ့…..
*****
ထူးအိမ္သင္ ဟူေသာ အမည္နာမ တခုအတြက္ သူ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ေန႔စြဲမ်ားအေၾကာင္းကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ဖတ္ခြင့္ရသည့္အတြက္ ပံုတူ ေကာက္ေၾကာင္း ဖန္တီးရွင္ ဆရာႏိုင္ေဇာ္ကို အထူး ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ထို ပုံတူ ေကာက္ေၾကာင္းကေလးကို ဖတ္ရႈရင္း... စိတ္ကူးထဲတြင္ ျပန္လည္ ေခၚယူ ေတြးေတာ ပံုေဖၚရင္း... သူ သီဆိုခဲ့ေသာ သီခ်င္းမ်ားထဲတြင္ တီးတိုးညင္သာ စီးေမ်ာလိုက္ပါရင္း… သူ႔ေမြးေန႔ အမွတ္တရ အျဖစ္ သည္ပိုစ့္ကို ေရးပါသည္။
Happy Birthday to You…!!
